Die Algemene Verkiesing van 7 Mei is verby en ek wonder hoe gaan die toekoms vir die verbondenes van ons mooie land van hier af ontplooi? Ek het van kleins af ‘n intense belangstelling in die politiek, maar vandat die besef gekom het dat politiek die strukturering van die samelewing is, is my belangstelling ook teologies gedrewe.
Vanjaar het ek vir die eerste keer openlik aangekondig vir wie ek gaan stem. In die verlede was dominees gemuilband as daar oor politieke sake gepraat word.
Watter deure het die uitslag van verkiesing vir die mense van Suid-Afrika oopgesluit? En watter deure gaan nou toe gaan? Gaan die groep mense wat ver-kies is tot die mag, regverdig regeer? Is hulle instaat om goeie besluite te maak wat die kinders van die land gaan help om te blom? Gaan die parlement dit regkry om ons land soveel integriteit te gee, dat ander nasies hier sal kom geld spandeer sodat die ekonomie kan groei?
My waarneming van wat aan die gebeur is, mag subjektief en oningelig wees, maar dit is hoe ek dit sien. Na die 1994-draaipunt, het ons nou na 20 jaar die duidelikste Afrika-stempel nog in die kabinet. Dit lyk ook of geskiedenis ongeveer 200 jaar terug gedraai het, want ‘n Zoeloefisering van mag is eensklaps op die tafel. Die laaste lede van die ou wit-regime wat gedink het hulle kan help om die land te bedryf, is ook uitgeskuif.
Omdat ons as wit mense nog redelike voorspoed aanvaar, is ons nie altyd sensitief vir sosiale veranderinge wat die opkoms van swart nasionalisme te weeg bring nie. Ons is te besig en die lewe is te lekker om bekommerd daarvoor te wees! Die veranderinge, demografies en kultureel, vind ongemerk plaas, soos die draaibeweging van ‘n groot skip.
Ons moet besef dat wit mense in Suid-Afrika ‘n minderheidheidsgroep is en dat hulle invloed en teenwoordigheid in die toekoms minder gaan word. Die instellings wat in die verlede die Afrikaanse groep mense geïdentifiseer het, Afrikaanse skole en kerke, gaan toenemend kleiner word. Die verkleining en verstedeliking van die Afrikaners as groep het reeds ‘n proses van herstrukturering van Afrikaanse skole en kerke na sekere streke aan die gang gesit. Of dié beweging volhoubare Afrikaanse gemeenskappe gaan laat, moet nog gesien word.
Ek moet as Christen ook dink oor wat met my gebeur en hoe ek gaan leef in die veranderende landskap. En ook as Afrikaner moet ek daaroor dink. Want dit is wie ek is. Ons sal ons negatiewe en positiewe sentimente een kant moet sit, en realisties probeer wees.
As Christene moet ons altyd staan vir reg en regverdigheid, die waardes waartoe ons Bybel ons inspireer. Ons kan nooit stilbly as die reg verkrag word nie. As siekes medisyne ontsê word, as basiese dienste nie gelewer word nie, as grypsug en gierigheid meer en meer armoede en wanhoop laat. Ons sal spreekwoordelik profeties moet praat, al maak dit ons 
ongewild.
As Afrikaners sal ons moet besluit hoe verbonde ons aan ons geskiedenis en ons kultuur wil bly. Ons kulturele en godsdienstige voortbestaan hang van ‘n kollektiewe wil af. Dit is nie vanselfsprekend nie. Daar sal offers voor gebring moet word.
- Anton Pienaar
